Hoor de wind ruist door de vulkaan

Sinterklaas lijkt wellicht voor jullie alweer lang geleden aangezien kerst met rasse schreden nadert en iedereen zich verheugt op een lekkere kerstmaaltijd en een aantal extra dagen vrij.

Ik moet zeggen dat wij een sinterklaas hebben gevierd zoals we dat wellicht nooit meer zullen doen.

Nummer 2 op de lijst van de bucketlist van CNN, vulcano boarding Cerro Negro in Nicaragua. http://travel.cnn.com/explorations/play/50-thrilling-experiences-116798 Alleen in een F16 vliegen verslaat dit nog, nou moet ik eerlijk toegeven dat zwemmen met haaien nr. 24 op de lijst me wel vetter lijkt dan dit maar het was zeker een goede portie adrenaline die door je lijf heen gierde toen we de vulkaan af gingen op ons sleetje van hout.

Na een vrij angstaanjagende blik naar beneden boven op de vulkaan waar een hoek van 45 graden de steilheid was konden we niet echt meer terug. Mannen eerst dus of we go, na een wat hobbelig begin kwam de snelheid er lekker in en vonden de opspattende stenen een weg naar mijn mond, oh ja vergeten je moest je mond dicht houden. Verbazingwekkend genoeg zijn in deze sport de vrouwen beter dan de mannen. Het dag record werd dan ook neergezet door een vrouw met een snelheid van 80 kilometer per uur. Verklaringen hieromtrent zijn niet volledig duidelijk maar het voornaamste heeft te maken met teveel controle willen uitoefenen terwijl de vrouwen niet direct begrijpen hoe het werkt en gewoon achterover hangen en gaan.

Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik trager was dan Joanne een verlies wat ik nog steeds nog niet verwerkt heb, wellicht moeten we op een dag terug gaan om dit te herstellen.

Nicaragua is een erg mooi land, helaas heeft het ook iets van mij afgenomen namelijk mijn trouwring. Laguna del apoyo, een meer in de krater van een vulkaan herbergt nu de trouwring. Na een zwempartij waarin verschillende slagen werden afgewisseld sloeg het noodlot toe en gleed de ring van mijn vinger af, het meer was op die plek ongeveer vijf meter diep en na verschillende hulptroepen ingeschakeld te hebben moesten we uiteindelijk toch de zoektocht staken. Ik begreep dat er nog een paar dagen is doorgezocht maar zonder resultaat. We zitten er nu over na te denken om onze geloftes over te doen en zijn nog op zoek naar iemand die deze voltrekking wil doen. Wellicht plakken we er een leuk reisje achteraan na de voltrekking.

In El Castillo een klein dorpje wat een prachtig kasteel herbergt en in afzienbare tijd op de unesco wereld erfgoedlijst komt te staan hebben we ook onze tweede tocht naar de jungle gedaan.

Nadat de touroperator had aangegeven dat er goed geinvesteerd was in regenjassen en dat we die niet mee hoefde te nemen gingen we die ochtend op weg. Uiteindelijk blijkt een raincoat hier een zwemvest te zijn maar gelukkig was het aardig droog dus maakte dat uiteindelijk ook niet uit. De jungle is erg groots en mooi. Het herbergt veel kleine gifkikkers, slangen, apen en allemaal verschillende reptielen en insecten. (zie foto’s).

Daarnaast hebben we ook nog de kaaimannentour gedaan bij nacht. Door middel van een zaklamp proberen ze de rood oplichtende ogen van een kaaiman te vinden. Helaas hadden we niet genoeg licht om foto’s te maken maar het was zeker een leuke ervaring waar we verschillende kaaimannen hebben gezien. Helaas heeft die niet een kleintje kunnen vangen maar verwacht dat we later op de reis nog wel meer kansen krijgen om er wat te zien.

Na de grens overgestoken te zijn per boot naar Costa Rica en daar ons vliegtuig gepakt te hebben zijn we aangekomen in Colombia waar het tweede deel van onze reis begint.

Vanaf deze plek willen we iedereen alvast gezegende kerstdagen toewensen en een gelukkig nieuwjaar.